Onlangs kreeg ik het maandelijks magazine 'Sportkot' bij me in de bus. Kwestie van oud-studenten op de hoogte te houden van het reilen en zeilen in het voor ons wat verdere Leuven.
In het magazine stond een interview met iemand die het Sportkot in zijn kinderschoenen heeft gekend. Als titel van het interview stond er 'Geïnspireerd door 'Mens sana in corpore sano'.' Een zinnetje die we beter kennen onder 'Een gezonde geest in een gezond lichaam'. Een banaal zinnetje zou men in eerste instantie denken, maar het is de dag van vandaag verrassend actueel.
Oorsponkelijk was het zinnetje van de 'pen' van de Romeinse auteur Juvenalis. Hij wou een vriend feliciteren met de geboorte van zijn kind waarbij hij het kind zowel een gezond lichaam als mede een gezonde geest toewenste, zonder meer. Tot een Engelsman uit Liverpool genaamd Hulley in de 19e eeuw die zin een andere twist gaf om zijn atletiekclub te promoten: om een gezonde geest te bekomen, hebben we nood aan een gezond lichaam.
Waarschijnlijk dat men al door had dat fysieke activiteit ook het gemoed ten goede komt, toch worden het fysieke en het mentale vaak apart van elkaar gezien. Ze bestaan zeker als entiteiten op zich maar men mag de invloed dat het één op het ander heeft zeker niet onderschatten. Zie het als een soort yin en yan. De Oude Grieken hadden voor die samenhang zelfs een eigen woord terwijl onze Westerse samenleving dit niet heeft. Het verklaart misschien waarom we beter aanvaarden wanneer een medische reden eerder een fysieke aard heeft dan een mentale.
De wisselwerking tussen lichaam en geest - of geest en lichaam - laat zich vandaag helaas negatief blijken uit de talloze burn-outs, depressies, het chronisch vermoeidheidssyndroom, etc. Effectief, een mens kan het mentaal zo hard te verduren krijgen dat ie letterlijk helemaal uitgeblust raakt. Een ontbijttafel klaar zetten, kan dan fysiek al te veel gevraagd zijn.
We gaan in op al te veel vragen waardoor we de noodzakelijk tijd voor onszelf opofferen. Tijd waarin we door een boek te lezen, muziek te beluisteren of inderdaad wat te bewegen de nodige rust bekomen. En het effect van dat laatste is zeker heilzaam. Het vrijkomen van endorfines en dopamine beïnvloeden de geest gunstig. Je beziet zaken vanuit een ander, positiever perspectief en het wapent je beter tegen stresserende situaties of voorvallen.
Verwachten we nu dat iedereen dagelijks een uur zich te pletter loopt op een loopband? Neen, want dan blijven we steken in diezelfde 'ratrace'. Maar af en toe op een verantwoorde manier je bloed laten rondpompen, is op zijn minst aan te raden.
Soms dient het lichaam wel dat mentale duwtje in de rug te krijgen. Ook al heb je er op het moment zelf weinig goesting toe om nog te bewegen; 'Just do it!', om het met een commerciële leuze te zeggen. De voldoening achteraf zal des te groter zijn. Nogmaals, we verwachten geen grote sportprestaties maar dat beetje bewegen, kan op zich al een verschil maken.
We hebben zelf invloed op die wisselwerking tussen lichaam en geest door het af en toe wat bij sturen opdat er terug balans zou zijn. Dus ook nu, wanneer het vroeger donker wordt en het weer wat minder is, probeer toch jouw bewegingsmomenten te respecteren. En weet je van jezelf dat je op je eentje er minder toe zal komen om te sporten; zoek jezelf een compagnon of vergezel andere sportende mensen. Die groepsdynamiek geeft tevens een verbondenheid die je opnieuw sterkt tegen onverwachte of drukke situaties.
'Yes, you can!', om af te sluiten met een andere leuze. Jouw lichaam en geest zullen je dankbaar zijn. En dat voel je.